ملوان در هفته ای که گذشت .

با این جمله شروع می کنم : آقای قربانی ! خودخواه بودن یکی از صفات تمام مهاجمان دنیاست اما فقط خود را دیدن تنها و تنها دلالت بر سهل انگاربودن شما دارد !

    باور کنید کلمه سهل انگار نمی تواند احساس واقعی من و عموم تماشاگران ملوان را نسبت به عملکرد بسیار بد شما بیان کند و همین کلمه را هم پس از مدتی پس و پیش کردن کلمات دیگر توانستم انتخاب کنم که چه بسا اگر میشد آنچه در دل دارم بر وبلاگم بنویسم مجبور بودم از واژه هایی استفاده کنم که شایسته این مکان نیست !

    در روز بازی با استقلال علیرغم شروع خوبی که داشتیم متاسفانه پس از به ثمر رساندن گل ، بازی خوبمان در نیمه اول را فراموش کرده و به فوتبال احساسی روی آوردیم . فوتبالی که برای هر تیمی سم است وبرای ملوانی که در جستجوی تک تک امتیازات به هر دری می زند سمی کشنده تر ! چنانچه دیدید و دیدیم که ملوانان در نیمه دوم از ارائه فوتبال معمولی خود هم عاجز بودند و در حالی که می توانستند حداقل با تساوی از میدان خارج شوند نتیجه برد را در دقایق آخر با باخت تعویض نمودند که اگر برخی اشتباهات نبود می توانستیم به آنچه می خواستیم برسیم .

   به شخصه معتقدم بازنده بزرگ آن دیدار کسی نبود جز مهاجم شماره 7 ملوان یعنی مجتبی قربانی ! اگر قربانی نگاهی به عملکرد خود در این بازی بیندازد جدا از حفظ توپهای بی موردش که در جمیع موارد منجر به از دست دادن توپ میشد در دو جدال تک به تک و از بین تمام انتخابهایی که داشت دقیقا کاری را کرد که نمی بایست ! ابتدا در کورسی 30 متری توپ را شانه به شانه مدافع حمل نمود و با سر توپ زدن مدافع را از بازی خارج نمود که تا اینجای کار درست بود اما متاسفانه با ارسال یک پاس بی رمق تمام رشته های خود را پنبه کرد اما در صحنه بعدی و در حالی که می توانست در شرایط بهتر امیر خدامرادی را ببیند و دروازه استقلال را با پاس خود و ضربه امیر فرو ریخته ببیند با خودخواهی تمام توپ را در زاویه بسته به سمت دروازه شلیک نمود که حاصلش چیزی نبود جز آه و حسرت تماشاگران !

   در مورد این دو صحنه می توان گفت خستگی مانع از تفکر درست وی شد اما من صحنه های دیگری نیز در مورد وی به یاد دارم که می توانست حرکت بهتری کند اما باز هم بدترین انتخاب را انجام داده است . به طور مثال در بازی با فولاد دو فصل قبل در شش قدم سعی کرد که توپ را در زاویه به سمت دروازه شلیک کند که میرزاپور مانع از گل شدن شد ( در حالی که می توانست به بازیکنی که در زاویه روبرو بود پاس بدهد ) و دیگری نیز در بازی با فولاد همین پارسال که دقیقاً همان اتفاق افتاد . گویا کسی به وی تذکری من باب نوع انتخاب هایش نمی دهد چرا که اگر چنین بود حداقل در روز یکشنبه میشد با امتیاز تهران را ترک کنیم .

موضوع بعدی که مدتهاست باعث آزار من و دیگر تماشاگران ملوان شده است نوعی بی تفاوتی تیم نسبت به تماشاگرانش است . در بازی با پاس و زیر بارش شدید باران بازی را ایستاده دیدیم ، ملوان مساوی کرد و خسته و بی روحیه استادیوم را ترک کردیم . بازی با استقلال هم به تهران رفته بودم در حالی که هم کسالت داشتم و هم با انبوهی از کارهای شخصی ام سرگردان بودم ، بازی را باختیم و باز هم استادیوم را با اندوه ترک کردیم اما قسمت اعظم ناراحتی ما از این بود که در پایان این دو بازی ( و تقریبا اکثر بازیهای ملوان ) هیچ کدام از بازیکنان ملوان به خودشان زحمت تشکر از تماشاچی را نمی دهند . اگر بعد از بازی حتی برای دل خوش کردن مردم به سمت آنها بیایند و از حمایت آنها ( آن هم در هر شرایطی ) قدردانی کنند بهتر است یا اینگونه که بعد بازی حتی زحمت دست تکان دادن را هم به خود نمی دهند ؟! مگر فوتبال بدون تماشاگرانش پشیزی می ارزد ؟ آیا اگر تماشاگر را از فوتبال بگیریم چیزی جز یک توپ بازی ساده هم از آن باقی می ماند ؟ آیا مگر نه این است که فوتبال با تماشاگرش ارزشمند می شود ؟ پس چرا ما از بازیکنان ملوان آن ارزشی را که انتظار دارم نمی بینیم ؟ به نظر من این وظیفه بزرگترهای تیم و به خصوص کادر فنی مردمی آن است . آنان که خود سالها در معیت تیم و در میان همین مردم بازی کرده اند می بایست تیم را مجبور به قدردانی از مردم کنند حتی اگر تماشاگر از تیم ناراحت باشد ، حتی اگر بابت نتیجه نگرفتن تیم را مواخذه کند که اگر به دلیل فرار از اعتراض تماشاگران وظیفه خود را فراموش کرده اند عذری بدتر از گناه را مرتکب شده اند ! همیشه بعد از برد این قضیه رعایت می شود اما روزهایی که ملوان نتیجه نمی گیرد همه یکراست به درون رختکن می روند  گویی که هیچکسی در استادیوم وجود نداشته است ! بگذریم ...

  این هفته هم با مس کرمان دیداری برگزار خواهیم کرد . مسی که نیم فصل اول پدیده لیگ و در نیم فصل دوم فقط و فقط یک تیم معمولی بود . شاید این فرصت آخرین زمان جداشدن ملوان از دو تیم انتهای جدول باشد و شاید هم ... به قسمت دوم آن فکر نمی کنیم که فکر کردن به آن هم مو را بر تنمان سیخ می کند . در مورد این بازی خیلی بیشتر می خواستم بنویسم اما کسالتی که داشتم بعلاوه اینکه پس از دیدن بازی در استادیوم آزادی مجبور به ماندن در تهران شدم باعث شد زمان را از دست بدهم و به همین دلیل مجبور شدم از ارائه آمار بازیهای مس صرف نظر کنم . به بزرگواری خود ببخشید و با راهنمایی های خود ما را دریابید .

«  داغترین خبر »

صبح امروز خبری از یکی از دوستان دریافت کردم که شاید شنیدنش باعث قوت قلب باشد :

جلسه کمیته انضباطی در مورد بازی ملوان-پاس در ساعت 4 روز شنبه تشکیل می شود که محمد احمدزاده هم در آن شرکت می کند . در حالی که روزنامه ها در روزهای اول از شانس بالای ملوان برای گرفتن 3 امتیاز سخن می گفتند اما در روزهای اخیر صحبت از این است که فقط یک امتیاز از پاس کسر شود ! و باز هم دست ما در حنا بماند . اما خبر جدید حاکی است که طرفداران ملوان که در تهران زندگی می کنند تصمیم دارند اگر حق ملوان داده نشود روز دوشنبه در مقابل فدراسیون فوتبال با لباس ملوان تحصن کنند .

منتظر باشید .